Podgorica, (MINA-BUSINESS) – Izgradnja fabrike cementa u Pljevljima zaustavila bi dalje propadanje grada, popravila dramatičnu sliku i donijela dugoročne ekonomske benefite, ocijenili su iz Demokratske Crne Gore.
Predsjednik Kluba odbornika Demokrata u Skupštini Opštine (SO) Pljevlja, Nikola Rovčanin, kazao je da taj grad posjeduje sirovinu spremnu za upotrebu, ali i tradiciju u proizvodnji.
„Izgradnja fabrike cementa u Pljevljima ne predstavlja samo garanciju za zapošljavanje oko hiljadu građana i rješavanje dijela ekoloških problema, već je takva investicija nužna za razvoj sjevera Crne Gore, dobijanje veoma traženog proizvoda za potrebe domaćeg tržišta, kao i za izvoz u zemlje regiona“, smatra Rovčanin.
On je kazao da je Crna Gora, samo u 2017. godini, uvezla cementa u vrijednosti oko 41 milion EUR, dok je u prošloj taj iznos premašen.
„Jasno je da se u Crnoj Gori i regionu povećava potražnja za cementom, što je dodatni signal koji ide u prilog opravdanosti otvaranju ove teme, i pokretanju procesa za realizaciju ekonomski isplative investicije“, poručio je Rovčanin.
Prema njegovim riječima, izgradnjom cementare Crna Gora može, iz pozicije uvoznika, postati izvoznik cementa, koji je veoma tražen na tržištu.
Rovčanin je podsjetio i da je Strategijom razvoja građevinarstva u Crnoj Gori do naredne godine predviđena izgradnja fabrike za proizvodnju cementa.
„Opština Pljevlja je odlična lokacija za izgradnju fabrike cementa imajući u vidu enormne količine laporca čije zalihe, koje su odmah spremne za upotrebu, premašuju 100 miliona tona“, naveo je Rovčanin.
Korišćenjem laporca za potrebe fabrike cementa, kako je objasnio, smanjile bi se površine koje zauzima jalovina, a samim tim i troškovi proizvodnje uglja, što može uticati i na njegovu cijenu.
„Osim toga, upotrebom elektrofilternog pepela iz Termoelektrane (TE) Pljevlja riješio bi se, ne potpuno ali u značajnoj mjeri, problem njegovog odlaganja“, saopštio je Rovčanin.
Rovčanin tvrdi da Vlada do sada nije pokazala ozbiljnost na tu temu.
„Ukoliko se ne pronađe zainteresovani investitor, model može biti javno-privatno partnerstvo ili, u krajnjem slučaju, kao investitor može se pojaviti Elektroprivreda (EPCG) i Rudnik uglja, odnosno država može stati iza te investicije“, zaključio je Rovčanin.
