Podgorica, (MINA) – Evropski sud za ljudska prava u Strazburu odbacio je kao neosnovanu pritužbu Mitropolije crnogorsko primorske (MCP) u vezi sa restitucijom oduzete imovine, pravom na javno i pravično suđenje, diskriminacijom u ostvarenju imovinskih prava i dužinom postupka nacionalnim organima.
Zastupnik Crne Gore Valentina Pavličić objasnila je da je tu predstavku Evropskom sudu podnijelo 12 pravnih lica – manastira i crkve Svetog Đorđa u Podgorica, koji su u okviru MCP.
Pavličić je rekla da je u predstavci u bitnom istaknuto da od 1945.godine do raspada bivše SFR Jugoslavije (1990.godine) od federalnih i republičkih organa vlasti podnosiocima predstavke, bez pravnog osnova i najčešće bez ikakve naknade, nepravedno oduzimana imovina.
Ona je navela da su posebno kao primjer istakli određene zemljišne parcele koje su bile u vlasništvu Crkve Svetog Đorđa u Podgorici.
Pavličić je kazal da je u predstavci navedeno da su podnijeli zahtjev za restitucijom Vladi Crne Gore, o kojem nije odlučeno u propisanom roku.
“Da je u međuvremenu usvojen Zakon o povraćaju oduzetih imovinskih prava i obeštećenju, čime je prestao sa važenjem raniji Zakon o pravednoj restituciji i po kom osnovu su podnosioci predstavke navodno uskraćeni u pravu na povraćaj oduzete imovine”, navela je Pavličić.
Ona je rekla da su se podnosioci predstavke u bitnom žalili na navodne povrede prava na pravičnu i javnu raspravu, jer o njihovom zahtjevu za restitucijom oduzete imovine koji je podnijet Vladi, kao i tužbi zbog ćutanja administracije, nije odlučeno (člana 6 stav 1 i član 13 Konvencije).
Pavličić je kazala da su se u odnosu na sadržinu predmetnih zakona, podnosioci predstavke žalili na povredu člana 14 Konvencije i člana 1 Protokola br.1, zbog navodne diskriminacije u ostvarenju imovinskih prava.
Ona je navela da su žalbe bile usmjerene i na oduzimanje imovine bez donošenja bilo kakvog pravnog akta, što je posebno bio slučaj sa zemljištem Crkve Svetog Đorđa u Podgorici, kao i na dužinu predmetnog parničnog postupka koji je ova crkva vodila pred domaćim sudovima.
Pavličić je kazala da je u navedenom postupku, jedan od podnosilaca predstavke (Crkva Svetog Đorđa – Crkvena opština Podgorica) podnio tužbu 1992.godine protiv Opštine Podgorica i Streljačkog saveza Crne Gore radi utvrđenja prava svojine.
Ona je podsjetila da je postupak okončan presudom Vrhovnog suda Republike Crne Gore od 14.03.2007.godine kojim je u konačnom odbijen tužbeni zahtjev Crkve Svetog Đorđa kao neosnovan.
Pavličić je rekla da je nakon ocjene svih činjenica u vezi sa podnijetom predstavkom, pritužbi koje su istakli podnosioci predstavke, pravnih argumenata podnijetih u prigovoru od zastupnika i vremenskog važenja Konvencije u odnosu na Crnu Goru, Evropski sud istakao da period koji je uzet u razmatranje nije bio pretjerano dug.
“Posebno ako se uzme u obzir da je cjelokupan predmet u sebi sadržavao kompleksna činjenična i pravna pitanja, odnosno pitanja nacionalizacije imovine u perodu od 1959. do 1965. godine na teritoriji bivše SFRJ”, navela je Pavličić.
Ona je rekla da je u svim ovim okolnostima Evropski sud utvrdio da dužina parničnog postupka koji je vodila Crkva Svetog Đorđa pred domaćim sudovima nije bio pretjerano dug, iz kojih razloga je našao da je predstavka očigledno neosnovana i u tom smislu donio je odluku o neprihvatljivosti.
Pavličić je kazala da je ta odluka konačna i na nju stranke nemaju pravo žalbe.
