Podgorica, (MINA-BUSINESS) – Banke od klijenta mogu da naplate samo stvarne troškove koje su imali prilikom obrade kredita, a ne da naplaćuju neostvarene troškove kao fiksni procenat od jedan odsto iznosa kredita, poruka je iz presude Osnovnog suda u Podgorici.
Vijesti pišu da je njome kao ništavnim utvrđen član ugovora o kreditu koji se odnosi na naplatu te provizije na kredit koji je Societe Generale Montenegro banka odobrila Ljubinki i Bojani Kalezić.
One su naknadno tužile banku, koja se sada zove Podgorička banka. Banka je ovim klijentkinjama odobrila stambeni kredit od 20 hiljada EUR u septembru 2010. godine i isplatila ga umanjenog za jedan odsto troškova obrade kredita, što je iznosilo 200 EUR.
Sud je utvrdio da banka u postupku nije dokazala postojanje tih troškova, zbog čega klijentkinjama treba da vrati iznos od 200 EUR uvećan za iznos kamata od septembra 2010. godine i plati troškove postupka od 1,23 hiljade EUR.
Banka ima pravo žalbe Višem sudu.
Vijesti pišu da sve banke u Crnoj Gori naplaćuju naknadu ili proviziju za odobravanje kredita koja najčešće iznosi jedan odsto vrijednosti kredita. Ukoliko bi ta presuda postala pravosnažna mogla bi izazvati veliki broj tužbi protiv banaka.
Advokat klijenta u toj tužbi, Miloš Vukčević je tokom postupka naveo da je odredba ugovora kojom se utvrđuju troškovi obrade kredita u navedenom iznosu nepoštena i ništavna jer je suprotna članu 4 Zakona o obligacionim odnosima, koji propisuje da su u zasnivanju obligacionih odnosa i ostvarivanju prava i obaveza iz tih odnosa strane dužne da se pridržavaju načela savjesnosti i poštenja, odnosno da se ne mogu naplatiti troškovi koji nijesu stvarni.
“Banka se u konkretnom slučaju ponašala nesavjesno i nepošteno, jer u ugovoru o kreditu nije navela koji su to troškovi koje je imala prilikom obrade kreditnog zahtjeva da bi naplatila ovu naknadu, nije navela visinu tih troškova i koja je zakonska osnova za uvođenje predmetne naknade. Time je prouzrokovala značajnu neravnotežu u pravima i obavezama tužilja i tužene na štetu tužilja, što spornu odredbu ugovora čini suprotnom i načelu jednake vrijednosti uzajamnih davanja propisanim članom 8 Zakona o obligacionim odnosima, pa samim tim i ništavnom”, naveo je Vukčević.
Banka je u toku postupka tvrdila da je tužba neuredna i neosnovana, da Zakon o obligacionim odnosima bankama ne zabranjuje da ugovaraju i naplaćuju tu naknadu, kao i da je mogućnost naplata naknada i provizija prepoznaje i Zakon o potrošačkim kreditima i propisi Centralne banke.
“Ukoliko se tome doda činjenica da je naknada za obradu kredita kao trošak klijenta, jasno i precizno unijeta u sadržinu ugovora o kreditu, koji je klijent potpisao, te tim potpisom izrazio saglasnost svoje volje njenog plaćanja, to znači da banka naplatom naknade za obradu kredita, ničim nije povrijedila prinudne propise i moral društva, te nije klijente dovela u zabludu, što je uslov za utvrđivanje ništavosti odredbe ugovora o kreditu”, naveli su iz banke.
Vještak finansijske struke Slavko Gačević je u svom izvještaju naveo da mu banka nije dostavila podatke na šta se odnosi taj trošak niti je iz spisa predmeta jasno da je banka imala ikakve troškove za obradu kredita.
