Podgorica, (MINA-BUSINESS) – Advokatska komora Crne Gore proslijedila je dopis Ministarstvu finansija i socijalnog staranja, na čijem je čelu ministar Milojko Spajić, u kojem navodi da advokatske usluge ne bi trebalo da budu fiskalizovane.
Radi se o dopisu koji je inicijalno pokrenuo advokat Nebojša Asanović, u kojem se navodi da advokati nijesu i ne mogu biti obveznici Zakona o fiskalizaciji i poreski ili drugi organ može primijeniti navedeni zakon na advokate samo pravnim nasiljem i nikako drugačije, prenosi Dan.
“U samom naslovu ili nazivu Zakona o fiskalizaciji u prometu proizvoda i usluga i pomenutim članom 4 jasno je da je precizno propisano da se oni odnose na promet proizvoda i usluga i na one koji su obveznici izdavanja računa za isporuku proizvoda, odnosno usluga, dok je u tom članu 2 Zakona o advokaturi jasno i precizno propisano da je advokatura nezavisna i samostalna služba koja pruža pravnu pomoć pojedincima i preduzećima i da se advokaturom mogu baviti advokati, samostalno, u zajedničkoj advokatskoj kancelariji ili advokatskom ortačkom društvu, upisani u imenik Advokatske komore, u skladu sa ovim zakonom”, navodi se u dopisu.
U inicijativi Asanovića, koju je prihvatila Advokatska komore Crne Gore i proslijedila kao dopis Ministarstvu, navodi se da pošto promet proizvoda i usluga nijesu isto ili jednako sa pružanjem pravne pomoći, niti je ikad bilo, više je nego jasno da advokati nijesu obveznici Zakona o fiskalizaciji jer oni ne vrše promet proizvoda i usluga, već pružaju pravnu pomoć.
Dodaje se da pored navedenog, praktičan ili objektivan razlog zbog čega advokati nijesu i ne mogu objektivno biti obveznici Zakona o fiskalizaciji je taj što zakon poznaje samo promet proizvoda i usluga i s tim u vezi izdavanje računa ili promet putem samonaplatnih uređaja, dok ne poznaje i ne propisuje pružanje pravne pomoći i naplatu putem troškovnika i s tim u vezi sudskih odluka, presuda, rješenja i poravnanja, putem odluka organa uprave i posebno rješenja o izvršenju javnih izvršitelja.
“Takođe, Zakon o fiskalizaciji ne poznaje i nije propisao objektivnu činjenicu da čak ni troškovnik i zahtjev za naknadu troškova advokatske nagrade koji sastavi advokat nije i ne može biti osnov za obračun i plaćanje poreza advokata jer isti u momentu sastavljanja istih zavisi od unaprijed nepoznate činjenice, a to je da li će i u kom iznosu nadležni organ u svojim odlukama uopšte usvojiti pomenute troškovnike i zahtjeve advokata i u kom iznosu, dosta puta i u kom roku”, navodi se u dopisu.
Zakon o fiskalizaciji, kako se dodaje, takođe ne poznaje ni to da sudovi, organi uprave, opštine i drugi organi po svojim odlukama, a ne računima, direktno uplaćuju naknade troškova postupka uključujući tu i nagrade za advokate direktno na račun advokata, a ne na račun stranke, koji često i nemaju.
Asanović je istakao da svi oni koji se bave advokaturom znaju da se po zakonu pravo na troškove advokatskih naknada može postaviti tek po pravosnažno okončanom postupku ili su izvršni tek po pravosnažno okončanom postupku.
“A onda se često čeka godinama da se ti postupci uopšte pravosnažno završe ili okončaju, pa onda mjesecima da nadležni organ uopšte donese odluku o troškovima, pa onda opet prođu mjeseci dok se plati po tim odlukama ili uopšte naplati zavisno od prirode spora ili postupka i uopšte da li se advokatska naknada može naplatiti od dužnika ili često ne može naplatiti nikako”, naveo je Asanović.
Zakon o fiskalizaciji, kako je dodao, traži da se svi računi evidentiraju momentom izdavanja, što automatski znači obračun poreza i stvaranje obaveze za plaćanje poreza u kratkim propisanim zakonskim rokovima nezavisno od toga da li će se i izvršiti naplata i u kom iznosu ili možda nikako, a što je u ovom slučaju nemoguće jer se prvo ne radi o računima već o troškovnicima i zahtjevima koji imaju potpuno drugu zakonsku formu u odnosu na račune.
